Mar 8, 20225 min read

TIJD OM DE TOUWTJES IN HANDEN TE NEMEN

Dat is wat ik dacht toen ik ruim een jaar geleden mijn advocaten-toga definitief aan de wilgen (of beter palmbomen) hing op Curaçao.

Als kind krijg je vaak de vraag “wat wil je later worden?”. Ik had geen flauw idee, maar mijn vader was arts en mijn moeder lerares, dus zei ik dat maar.

Als je jong bent is dat geen probleem, is eigenlijk ieder antwoord goed. Maar in je tienerjaren wordt de vraag prangender, directer. Wat wíl je nou? Wat ga je studeren? Hoe zorg jij dat je succesvol wordt?

Zo vaak heb ik mezelf vervloekt en ben ik kritisch geweest op mezelf omdat ik niet - net als mijn zussen - al van jongs af aan een doel had. Zij wisten en voelden allebei al op jonge leeftijd echt dat ze arts wilden worden en zij hebben dit doel inmiddels allebei (met succes) bereikt. Waarom was ik zo ambitieloos, besluiteloos, laks, ongemotiveerd? Wat was er mis met mij?

Journalistiek of toch rechten?

Op mijn veertiende bedacht ik dat ik journalist wilde worden, maar ik zat op het gymnasium en mijn ouders waren het er niet mee eens dat ik die opleiding zou opvolgen met een HBO-studie. Nee, volgens mijn vader moest ik advocaat worden en rechten gaan studeren. Want ik kon zo goed debatteren. En als advocaat zou ik genoeg geld verdienen om onafhankelijk te kunnen zijn.

Nou ben ik vrij koppig – en de pubertijd had dat wellicht wat versterkt – dus nam ik het volgende besluit.

“Als ze willen dat ik rechten ga studeren dan doe ik dat, dan kan ik daarna toch nog alle kanten op (het cliché is waar). Maar één ding doe ik niet. Ik zal nooit advocaat worden. Want ik bepaal zelf wat ik doe.”

Long story short. Mijn studie rechten was een gematigd succes. Mijn bachelor heb ik uiteindelijk met zo min mogelijk inspanning en bijbehorende cijfers gehaald. Pas toen ik voor mijn master zélf besloot dat het tijd was om er toch maar eens voor te gaan, gingen mijn cijfers en mijn plezier in de studie omhoog.

Toch die toga

In augustus 2013 ben ik beëdigd als advocaat. Ik had stage gelopen bij NautaDutilh in Rotterdam en was erachter gekomen dat ik in de advocatuur veel meer kwijt kon dan ik me tijdens mijn studie had gerealiseerd.

Inmiddels weet ik door mij te verdiepen in mijn talenten ook waarom ik tijdens mijn studie minder tot mijn recht kwam dan in de praktijk als advocaat. Maar dat is voor een andere keer.

Maar zelfs op de dag van mijn beëdiging – met twee hele trotse ouders – zei ik tegen mijn broer en zussen: “Dit is allemaal leuk en aardig, maar ik doe dit drie jaar en dan ga ik wat anders doen.”

Dat liep allemaal wat anders, en dat had verschillende redenen.

Ik heb ontzettend veel plezier gehad met de mensen met wie ik werkte en met wie ik hechte vriendschappen sloot.
Ik voelde een uitdaging en drang om het beste resultaat te halen voor mijn cliënten.
Ik kon me echt verliezen in het analyseren van de juridische informatie om een zo goed mogelijk processtuk te schrijven.
Ik was goed in mijn werk en kreeg positieve beoordelingen.
Ik verdiende goed en had daardoor geld om leuke dingen te doen met vrienden en familie en om mooie reizen te maken.
Maar ik wist ook nog steeds niet precies wat ik dan wel wilde.

Een bal van frustratie

Want dat ik iets miste in de advocatuur was voor mij wel duidelijk. Ik liep er bijvoorbeeld tegenaan dat van iedereen hetzelfde werd verwacht, terwijl mensen voor mij zo zichtbaar verschillend zijn. Dat er niet werd gekeken naar wie geschikt was voor een zaak en het leuk vond om die zaak te doen, maar vooral naar wie er beschikbaar was van de mensen met wie de partner of senior graag samenwerkte.

Tegelijkertijd merkte ik ook dat mijn frustraties een beetje door elkaar heen waren gaan lopen. Ik kon niet precies onder woorden brengen waar mijn frustraties precies zaten. Het was één grote bal geworden van “dit wil ik niet”. Maar wat ik precies niet wilde, en wat ik zelf nodig had om goed te kunnen presteren, dat wist ik eigenlijk niet. En wat ik wel leuk vond aan het werk als advocaat was daardoor ondergesneeuwd geraakt.

Tijd voor de regie

Toen ik eind 2020 besloot om te stoppen als advocaat liep ik nog steeds met dezelfde vragen waarmee ik 20 jaar daarvoor ook al rondliep: waarom was ik zo ambitieloos, laks, ongemotiveerd? Wat was er mis met mij?

Maar deze keer had ik wel één heel duidelijk doel. Ik wist dat het tijd was om de regie over mijn leven terug te nemen. Om naar mezelf te kijken op een manier zoals ik dat nog nooit eerder had gedaan. Om een mening over mezelf te vormen, zónder rekening te houden met de meningen van anderen.

Mijn superkracht

En dat heb ik gedaan. Onder begeleiding van mijn coach en aan de hand van de CliftonStrengths heb ik ontdekt waarom ik denk zoals ik denk, waarom ik me voel zoals ik me voel en waarom ik me gedraag zoals ik me gedraag. Ik heb ontdekt wat mijn unieke toegevoegde waarde is, maar bijvoorbeeld ook waar mijn frustraties vandaan kwamen.

Die koppigheid bijvoorbeeld waar ik het eerder over had? Die komt voort uit het talent “Sturingskracht”. Dit talent maakt dat ik zelf richting wil bepalen, en dat ik me wil kunnen uitspreken over wat ik voel en zie. Dit talent maakt dat ik de leiding wil kunnen nemen.

En die laksheid? Het gebrek aan een 10-jarenplan? Dat komt doordat “Aanpassingsvermogen” een talent van mij is. Door dit talent leef ik met de dag en heb ik een hekel aan vooruitplannen. Maar dit talent geeft mij ook de kracht om te kunnen reageren in het moment, en te presteren onder druk.

En die frustratie dat van iedereen hetzelfde wordt verwacht in de advocatuur? Die komt voort uit mijn talent “Individualisering”. Dankzij dit talent zie ik iedereen als uniek persoon, met een unieke bijdrage en unieke behoeftes. Het geeft mij het grote voordeel dat ik zie en voel wat iemand nodig heeft, dat ik hierop kan inspelen en zo individuen en teams kan helpen presteren en samenwerken.

Ik heb ervaren hoeveel inzicht, zelfvertrouwen, rust en energie ik heb gekregen door op deze manier open en eerlijk naar mezelf te kijken. Ik weet nu wat mijn superkracht is en hoe ik die verder kan ontwikkelen. Maar ik besef me ook wat mijn zwaktes zijn en waarop ik leegloop. Ik weet daardoor welke situaties ik moet creëren én welke ik zoveel mogelijk wil vermijden.

Door op deze manier naar mezelf te kijken ontdekte ik – én kreeg ik het zelfvertrouwen om te zeggen – dat ik een goede advocaat was. Maar toen was ik al gestopt.

Wie weet, als ik eerder had geweten wat ik nodig had om optimaal te kunnen presteren en de woorden had gekregen om daarover te praten, was ik nu misschien nog wel advocaat geweest.

Toch is de keuze om de tijd te nemen om op deze manier naar mezelf te kijken, de beste geweest die ik ooit heb gemaakt. Ik kan nu vol zelfvertrouwen en vanuit kracht mijn talenten aan het werk zetten voor jou.

Waarom ik dit verhaal nu deel?

Ik gun jou het inzicht, het werkplezier, de energie en de kracht die ik zelf heb gekregen door te werken met en vanuit mijn talent.

Ik wil dat jij, net als ik, gaat geloven in en gaat staan voor jouw superkracht. Zodat jij de beste kunt zijn in wat je doet, en tegelijkertijd de energie overhoudt om van het leven te genieten!

Dus ben jij advocaat of adviseur met minimaal 3 jaar werkervaring?

Loop jij ook met frustraties maar weet je niet wat je kunt doen om met meer plezier en energie aan het werk te gaan? Twijfel je over een volgende stap?
Of wil je partner of manager worden en zoek je naar focus of manieren om jouw toegevoegde waarde onder woorden te brengen?
Of wil je weten hoe jij kunt excelleren en keuzes kunt maken vanuit kracht?